વર્ષો ગયા : પકડીને વય,કાળ ઊડ્યો...
ઊભો હું દક્ષિણ,તું ઉત્તર, પીઠ પીઠ
વચ્ચે સજાઈ ગયું ઝાંઝવું કાચ છાયું
પાછું પ્રવેશ્યું રણ દાહક,તાપ આકરો
પીડે : હશે તપતી મેઘ વિના તું માટી
શી ! આપણે કદી મુખોમુખ ના થયાં, મળ્યા,
ખંડેર વાવ સરિખાં ચિતરાય બિંબ.
દેખું વહેણ જલનું જતું ક્યાંક ..... તારું
સ્પર્શી રહું વસન તારકદીપ ગૂંથ્યું,
ને નાસિકા,જ્યમ કપાસનું ફૂલ ફૂટે ...
છૂટે સમીર હળવોક રચાય ચહેરો.
-આવું તનેય તહીં થાતું હશે કદાચ !
વીતી ગયો સમય , હોય સદાય સૂકો,
લંબાયલો પથ, ન થાય જરાક ટૂંકો.
રામચંદ્ર પટેલ
No comments:
Post a Comment