વર્ષો પહેલાંની એક શિયાળાની નમતી સાંજે માત્ર એક નાનકડી ચીઠ્ઠી મૂકી તે ચૂપચાપ ચાલી નીકળી હતી . તેના જિદ્દી સ્વભાવને કારણે સમજાવટને સરિયામ નિષ્ફળતા મળી હતી. શેવાળ જેવો સંબંધ સ્નેહવારી ન મળતાં લગભગ નામશેષ બની ચૂક્યો હતો અને આજે...
કૉફિન લાવવામાં આવ્યું . અંતિમવિધિ લગભગ પૂરી થવામાં હતી . ત્યાં તેની એકાએક નજર કૉફિનના પહોળા ભાગ તરફ ડોકાતી ખીલી પર પડી !
એકાએક તે બોલી ઊઠ્યો , `અરે , આ તરફની ખીલીને હથોડીથી દબાવી દો નહીં તો તેને વાગી જશે...'
સૌ ચિત્રવત ઊભા હતા .
પ્રા. મુકુંદ દે. ભટ્ટ
